خون روان شد قرمزی اش چشم ام را می زند.زمان نمی گذرد. خواب ام گرفته، همه جا روشن است. چشم ام را می بندم. باز هم سرخی می بينم. به زمين چسبيده ام توهم است، يا واقعيت؟ نقطه.
خون روان شد
قرمزی اش چشم ام را می زند.
زمان نمی گذرد.
خواب ام گرفته،
همه جا روشن است.
چشم ام را می بندم.
باز هم سرخی می بينم.
به زمين چسبيده ام
توهم است،
يا واقعيت؟
نقطه.
posted by arash at 10:35 PM | 0 comment(s)
درد من حصار برکه نيست درد زيستن با ماهيانی است که فکر دريا به ذهنشان خطور نکرده است
alonely_tree@yahoo.com
Free counter
